«ده‌ نفر قزلباش» يكي از رمان‌هاي ارزشمند و مهم تاريخي ايراني است كه اوضاع سياسي، اجتماعي و فرهنگي ايران را در عصر صفوي به‌خصوص در سال‌هاي حكومت شاه اسماعيل، شاه طهماسب و شاه عباس به تصوير مي‌كشد. این کتاب از مهم‌ترین نمونه‌های رمانِ تاریخی فارسی است. داستان از زمان شاه طهماسب اول آغاز و به دیگر شاهان این سلسله ختم می‌شود که در سال‌های پس از شهریور ۱۳۲۰ منتشر شده است.

ماجراهای کتاب «ده نفر قزلباش» از زمانی آغاز می‌شود که پس از قرن‌های متمادی تسلط حکومت‌های مختلف و بعضاً بیگانه بر گوشه و کنار ایران، صفویان با در دست داشتن دو سلاح تشیع و ایرانیت برپا خاستند تا ایرانِ ازهم‌گسیخته را یکپارچه و متحد، و دست اجانب را از آن کوتاه کنند. لیک دشمنان متعددی مانند ازبک‌ها، عثمانی‌ها و دولت‌های غربی نمی‌توانستند آرام بنشینند...

«مسرور» که او را می‌توان از بزرگ‌ترین نویسندگان داستان‌های تاریخی ایران دانست، در «ده نفر قزلباش»، توانایی برجسته‌ای در روایت ماجرا، پرورش شخصیت‌ها، کاربرد زبان ویژه عصر صفوی و توصیف دقیق اوضاع اجتماعی و اداری و شیوه‌های گوناگون زندگی در آن دوران از خود نشان می‌دهد.