اين كتاب به همراه «اوديسه» از آثار حماسي و فاخر يونان مي‌باشد كه از بسياري لحاظ هم‌سان با شاهنامه‌ي فردوسي بوده و تاريخ باستان و اساطير و خدايان و... يونان باستان را در قالب شعر بيان نموده است. البته اين دو منظومه نه به مانند شاهنامه كه كمتر از 1000 سال قبل سروده شده، مربوط به 3000 سال پيش بوده و شاید بیش از هر اثر ادبی ديگر در سراسر جهان شهرت و اعتبار دارد، به گونه‌اي كه ادبيات يونان باستان را تنها با آثار حماسي «هومر» مي‌توان بررسي نمود. «هومر»، داستان‌سرا و شاعر نابيناي یونانی كه در قرن هفتم و هشتم پيش از ميلاد مي‌زيسته، در عين نابينايي توانست سپيده‌دم تاريخ حيات يونان را در اين دو اثر ماندگار خود، چنان ترسيم كند كه تا به امروز تازه و شاداب بماند.

و اما «ايلياد» كه مانند «اوديسه» با 24 سرود، نظم يافته، به دوران شگفتي «مي سن» و برتري آن دوران مربوط مي‌شود و موضوع آن لشكركشي «آگاممنون» پادشاه مقتدر «مي سن»، جهت بازپس‌گيري همسرش از شاهزاده‌ي «تروا» به آن مكان مي‌باشد. در اين اثر مترجم فهيم و ارجمند آن، «استاد سعيد نفيسي» با الهام از شاهنامه، زبان حماسي را براي نثر آن انتخاب نموده و يكي از بهترين آثار ترجمه‌ي ايران را خلق كرده است. ايشان در قسمتي از يادداشت خود در مورد اين كتاب گوشزد كرده:

«ايلياد و اوديسه لازم و ملزوم يكديگرند و پس از ترجمه‌ي ايلياد مي‌بايست قهراً به ترجمه‌ي اوديسه هم بپردازم.»