تاريخ ايران باستان، يكي از كامل‌ترين و طولاني‌ترين كتاب‌ها در زمينه‌ي ايران پيش از اسلام است كه در آن بیانِ تاریخ از 2225 سال پیش از میلاد و از دورۀ سومری‌ها و اکدی‌ها آغاز گشته و تا پایان روزگار اشکانیان، پایان مي‌يابد ـ متأسفانه عمر نويسنده كفاف نداده تا با بيان دوره‌ي ساسانیان كتاب را تكميل نمايد.
نويسنده‌ي اين كتاب، ميرزا حسنخان پيرنيا(مشيرالدوله)، از مردان خوش‌نام مشروطه بود كه همزمان با پادشاهى رضا شاه پهلوى مانند بسيارى ديگر از رجال شايسته‌ي ملى، از سياست كناره گرفت و خانه‌نشين شد. اين گوشه‌نشينى و ثبات پديدآمده در كشور، موجب شد كه او تاريخ ايران باستان را بنويسد.
عبدالحسين زرين‌كوب درباره‌ي شيوه‌ي تاريخ‌نگارى پيرنيا مي‌گويد:
"اين اثر، تنها تاريخى نيست، بلكه دائره‌المعارفى درباره‌ي تاريخ، تمدن و فرهنگ گذشته‌ي سرزمينهاى مهم دنيا به ويژه يونان، روم، سوريه، مصر، عربستان، ميان دو رود، هند و... به شمار مىرود؛ چنان‌كه خواندن آن، نه‌تنها موجب آشنايى خواننده با تاريخ و سرگذشت سلسلههاى ايرانى (مادها، هخامنشيان و اشكانيان) و سلسلههاى يونانى سلوكى مىشود، كه اطلاعات نيكو و اصيلى درباره تاريخ خاورميانه‌ي امروز و يونان باستان به وى عرضه خواهد كرد."
تاریخ ایران باستان از زمان تألیف تاکنون چندین‌بار به چاپ رسیده و همواره مورد استقبال پژوهشگران حوزه‌ي تاریخ و علاقه‌مندان به ایران باستان قرار گرفته است، برای آنها که علاقمند هستند تاریخ ایران را عاری از غلو و زیاده‌گویی بخوانند. وسواس حسن پیرنیا (مشیرالدوله) در هرچه مستندتر کردن کتاب، ستودنی‌ست، و همین امر سبب شده تا بسیاری از اظهارنظرهای درج شده در کتاب، بدون بزرگنمایی و قابل‌اطمینان باشد.
هنوز نظر کاربری وارد نشده است
